Ondertussen zijn we weer een week verder. Er is nog steeds een stijging van het aantal Covid-19 patiënten die in het ziekenhuis opgenomen worden, maar zeker niet zoals in landen als Italië en Spanje en weldra in rampgebied Amerika! Hopelijk kunnen we dit zo houden. Maximale inspanningen worden verwacht van alle medisch en paramedisch personeel. Maar ook van de hele bevolking! Mensen die het nodig hebben krijgen een plaats in het ziekenhuis en mensen die het niet nodig hebben zieken thuis uit.

Blijkbaar loont nu het overschot aan ziekenhuisbedden en units op intensieve zorgen dat België steeds heeft gehad en weigerde af te bouwen in de vele besparingsrondes.  We betaalden er allemaal veel belastinggelden voor, maar kunnen er nu -in deze totaal onverwachte crisis- onze bevolking mee helpen.
Maar we zijn er nog niet! Nog lang niet. Eerst moet de curve nog afvlakken en wat dalen. Pas dan kan men heel geleidelijk aan de opgelegde veiligheidsmaatregelen een heel klein beetje vieren. Heel langzaam en heel geleidelijk.

Ondertussen weten we dat dit virus een “blijvertje” zal zijn! Dit gaat dus nooit meer weg. Mensen gaan dus antistoffen moeten opbouwen: immuniteit. Een deel van de bevolking doet dat nu door de ziekte door te maken en te genezen. Nog steeds zal (veel) meer dan 80% van de bevolking NIET in een ziekenhuis geraken en eerder milde klachten hebben: niet te onderscheiden van een banale verkoudheid of griep.
Binnen enkele weken denken we over testen te beschikken waarmee misschien de immuniteit kunnen testen. Bijvoorbeeld: ”Ik heb in maart een stevige griep gehand, was dat nu Covid-19 of gewoon échte griep?” Op dit moment kunnen we die vraag niet beantwoorden, maar misschien kunnen we dit binnen enkele weken wel testen, en bepalen of iemand antistoffen heeft (en dus veilig is!) of niet.
Pas dan gaan we kunnen inschatten hoeveel % van de bevolking immuun is en de ziekte niet meer kan krijgen. Natuurlijk gaan er ook nog heel veel mensen NIET immuun zijn! En die gaan dus moeten wachten op een vaccin: een “spuitje” dat we pas ten vroegste binnen een jaar zullen hebben.
We gaan dus nog een moeilijk jaar tegemoet. Als het aantal besmettingen daalt zal men de maatregelen weer wat minder streng kunnen maken, maar dat zal bijna zeker tot gevolg hebben dat het aantal besmettingen weer oploopt. Mogelijks komen er dan weer nieuwe strengere maatregelen. Niemand weet exact hoe dit gaat verlopen; landelijk niet en ook wereldwijd niet. Maar we moeten er rekening mee houden dat dit een jaar wordt van voorzichtigheid en gezond verstand!
We moeten dit nu eerst overwinnen maar later zullen wetenschappers en politiekers daar nog jarenlang besluiten uit moeten trekken. Dit wordt een hele uitdaging. Europa heeft zich niet van zijn beste kant laten zien. Plots reageerden alle landen voor zichzelf, werden grenzen gesloten zonder enige inmenging van Europa. Gaven landen bepaalde voorraden niet vrij en dachten ze alleen aan maar zichzelf! Globalisering heeft ook niet gewerkt! Voorraden die in verre landen geproduceerd werden geraakten niet tot hier! De lessen die daaruit getrokken moeten worden zullen zeker ons wereldbeeld veranderen. 2020 Komt zeker in de geschiedenisboeken!

Maar ons kleine landje houdt voorlopig wel stand! Laten we hopen dat dit zo blijft. Sociale isolatie begint voor velen te wegen, maar we hebben geen ander wapen tegen deze onzichtbare vijand! Aan iedereen de taak om in tijden van “social distancy” (o wat haat ik dit woord!!) mee in eigen omgeving te kijken naar mensen die het moeilijk hebben. Een oudere buurvrouw, alleenstaand, weinig familie moet haar boodschappen ook kunnen doen. Spreek haar eens aan en pols eens “of het allemaal wel lukt en ze geen hulp nodig heeft”. Misschien kunnen de vele jongeren en technisch werkloze mensen die nu thuis wat opgesloten zitten deze mensen helpen. Een warme oproep dus! Natuurlijk moeten ze dit doen mits inachtneming van de geldende veiligheidsmaatregelen. Laten we elkaar helpen, en niet alleen hopen dat de medici dit wel zullen oplossen! Deze crisis gaat veel verder dan een virus dat mensen ziek maakt. Het heeft een enorme impact op onze sociale maatschappij. Op het leven zoals wij dat kennen. Zelfs op machtsverhoudingen.

Praktisch is mijn taak als huisarts ook dramatisch veranderd. Voorlopig is het moeilijk om mensen persoonlijk te zien of te onderzoeken. Dat is een ENORME handicap. Zoals in vorig schrijven gemeld werd hebben we voor de meest dringende onderzoeken, samen met mijn 8 Oud-Turnhoutse collega’s, een “KoortsKliniek” opgericht. Een locatie waar u -enkel na toestemming van uw eigen huisarts- een afspraak kan krijgen om onder uiterst beschermende maatregelen onderzocht te worden als dat nodig zou blijken.

Maar voor de meeste mensen is dat gelukkig niet nodig! Telefonisch, via mail en binnenkort via videoconsultaties kunnen heel veel zaken opgelost worden. Het is ook allemaal heel nieuw voor me maar we groeien hier samen in. Het moet nu maar even zo, er zijn geen andere opties.

Dus hebt u een probleem, twijfel dan niet me hierover te contacteren! Telefoons gaan soms nogal eens hectisch. Als u 1x gebeld hebt, met een niet-geheim nummer, staat uw nummer bij me geregistreerd. Ik zal u dan zo snel mogelijk terugbellen. U hoeft echt geen 6x na elkaar te proberen want zo geraken de lijnen  nog meer overbelast. Niet dringende vragen mag u me stellen via mail bart.vyvermans@telenet.be . Ik zal ook proberen zo snel mogelijk te antwoorden.

Op die manier zal ik toch proberen om in deze moeilijke tijd voor iedereen mijn taak als huisarts waar te blijven maken. Op een manier die me nooit geleerd is, met wat improvisatie, maar wel zo optimaal mogelijk.

Met vriendelijke groeten,
Dr. Bart Vyvermans